Energetyka rozproszona polega na lokalnym wytwarzaniu energii elektrycznej, ciepła, a czasem nawet paliw przez małe jednostki produkcyjne dla potrzeb lokalnych użytkowników. Te jednostki często wykorzystują odnawialne źródła energii lub technologie niekonwencjonalne i są zazwyczaj własnością prywatną. Charakteryzują się mniejszą mocą znamionową w porównaniu do dużych elektrowni i nie są centralnie zarządzane, co oznacza, że działają niezależnie od tradycyjnego systemu energetycznego. Mogą to być na przykład zorganizowana grupa prosumentówi lub małe elektrownie komunalne.
Zainteresowanie energetyką rozproszoną rośnie z powodu potrzeby zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego, postępu technologicznego w zakresie nowych źródeł energii, oraz ograniczonego dostępu do paliw kopalnych. Rozwój energetyki rozproszonej sprzyja też zwiększeniu efektywności energetycznej i promuje lokalne źródła energii, co przyczynia się do poprawy lokalnego bezpieczeństwa energetycznego
Energetyka rozproszona jest również określana jako "energetyka obywatelska", ponieważ jej rozwój sprzyja zrównoważonemu rozwojowi i może wspierać regiony mniej rozwinięte ekonomicznie i technicznie. Może także przyczynić się do zmniejszenia ubóstwa i wykluczenia energetycznego poprzez tworzenie nowych miejsc pracy oraz umożliwienie lokalnym społecznościom samodzielnego wytwarzania energii. Wyzwaniem dla koncernów energetycznych staje się adaptacja do tego modelu oraz inwestycje w systemy, które będą wspierać energetykę rozproszoną, np. poprzez rozwój technologii magazynowania energii
Zielona Wspólnota specjalizuje się w zakresie pozyskiwania finansowa na tworzenie oraz rozbudowę klastrów energii, spółdzielni energetycznych oraz obywatelskich społeczności energetycznych
W polskim porządku prawnym wyróżniamy trzy główne formy energetyki rozproszonej:
1. Klastry energii – to lokalne porozumienia między różnymi podmiotami (osobami fizycznymi, prawnymi, instytucjami naukowymi czy jednostkami samorządu terytorialnego), które wspólnie działają na rzecz wytwarzania, dystrybucji i równoważenia zapotrzebowania na energię, wykorzystując zarówno konwencjonalne, jak i odnawialne źródła energii. Klastry energii promują samowystarczalność energetyczną i poprawę lokalnego bezpieczeństwa energetycznego, a ich działanie opiera się na zasadzie zbilansowania lokalnych potrzeb energetycznych z możliwościami produkcyjnymi regionu.
2. Spółdzielnie energetyczne – to formy organizacyjne, które koncentrują się na lokalnej produkcji energii elektrycznej, biogazu lub ciepła z odnawialnych źródeł energii, głównie na potrzeby własne spółdzielni i jej członków. Działalność spółdzielni energetycznych ogranicza się do terenów gmin wiejskich lub miejsko-wiejskich i opiera na zasadach współpracy i wzajemnego wsparcia, mając na celu promowanie zrównoważonego zużycia energii.
3. Obywatelskie społeczności energetyczne – to nowa forma energetyki obywatelskiej, która umożliwia odbiorcom końcowym energii bezpośredni udział w wytwarzaniu, zużyciu oraz dzieleniu się energią elektryczną. Działalność tych społeczności jest zorientowana na współpracę i dzielenie się zasobami, co przyczynia się do większej efektywności energetycznej i redukcji kosztów energii dla jej członków.
Rozwój tych form energetyki rozproszonej w Polsce jest wspierany przez różne programy i inicjatywy, mające na celu zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii w krajowym miksie energetycznym, a także zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego poprzez dywersyfikację źródeł i metod wytwarzania energii.
Energetyka rozproszona i obywatelska mają potencjał, by rewolucjonizować rynek energetyczny, sprawiając, że będzie on bardziej zrównoważony, sprawiedliwy i odporny na różnego rodzaju zakłócenia.
1. Poprawa Bezpieczeństwa Energetycznego: Poprzez dywersyfikację źródeł energii i zwiększenie liczby punktów wytwarzania, energetyka rozproszona zmniejsza ryzyko awarii i przerw w dostawach energii.
2. Efektywność Energetyczna: Lokalne wytwarzanie energii blisko miejsc jej zużycia ogranicza straty energii związane z przesyłem na długie dystanse, co zwiększa ogólną efektywność energetyczną systemu
3. Zmniejszenie Emisji Szkodliwych: Wykorzystując odnawialne źródła energii, energetyka rozproszona przyczynia się do redukcji emisji gazów cieplarnianych i innych zanieczyszczeń, co ma pozytywny wpływ na jakość powietrza i zdrowie publiczne.
4. Wsparcie dla Lokalnych Gospodarek: Inwestycje w lokalne projekty energetyczne mogą stymulować gospodarkę, tworząc nowe miejsca pracy i rozwijając lokalny przemysł
1. Udział Społeczności Lokalnych: Energetyka obywatelska angażuje społeczności lokalne w projektowanie i realizację projektów energetycznych, co zwiększa akceptację społeczną dla OZE i umożliwia mieszkańcom bezpośredni wpływ na swoje środowisko energetyczne.
2. Demokratyzacja Dostępu do Energii: Poprzez umożliwienie lokalnym społecznościom posiadania i zarządzania infrastrukturą energetyczną, energetyka obywatelska demokratyzuje dostęp do energii i promuje sprawiedliwość energetyczną
3. Edukacja i Podnoszenie Świadomości: Projekty energetyki obywatelskiej często łączą się z działaniami edukacyjnymi, zwiększając świadomość na temat odnawialnych źródeł energii, efektywności energetycznej i zmian klimatu.
4. Zmniejszenie Ubóstwa Energetycznego: Poprzez obniżenie kosztów energii i promowanie efektywności energetycznej, energetyka obywatelska może pomóc w zwalczaniu ubóstwa energetycznego, umożliwiając dostęp do czystej i przystępnej cenowo energii dla wszystkich
Copyright © 2023 Inkubator Technologii Smart City sp z o.o. — Wszelkie prawa zastrzeżone.
Obsługiwane przez GoDaddy
Używamy plików cookie do analizowania ruchu w witrynie i optymalizacji Twoich wrażeń. Jeśli zaakceptujesz użycie plików cookie, Twoje dane zostaną zagregowane z danymi innych użytkowników.